watersafari in St.Lucia

Vandaag hebben we een dag in en rond St.Lucia doorgebracht. St.Lucia is een klein stadje waar veel levendigheid is met allerlei bars en restaurants. Je moet vroeg een plek bij een restaurant reserveren, want het is erg druk en alles zit snel vol. Gisteravond hebben we heerlijk gegeten bij Braza; een restaurant waar je van alles kunt eten, inclusief sushi. We zaten ‘heerlijk’ buiten wat betekende dat het vrij fris was, maar door de heater en het dekentje was het wel te doen. Maar het eten was heerlijk!

Na een prima nacht hebben we vandaag een watersafari. Eerst een lekker ontbijt in de zeer sfeervolle ruimte van de lodge. De deuren naar de tuin staan open, maar de aapjes van gisteren zijn (nog) niet te zien; dat betekent dus rustig ontbijten. De eigenaars weten een heel gezellige, warme sfeer te creëren in hun kleine hotel.

Om 9 uur moeten wij ons melden bij de gate waarvandaan de boot zal vertrekken voor de watersafari op het St.Lucia Lake. Daar zullen we nijlpaarden (hippo’s) en hopelijk ook nog krokodillen zien. Het is koud, winderig en nat, maar gelukkig heeft de schipper regenjassen te over voor alle gasten. We hebben een kleine boot met maximaal 15 gasten en komen weer een aantal Nederlanders tegen die we al bij een aantal lodges zijn tegen gekomen en die min of meer dezelfde route volgen. Gezelligheid troef dus op boot; een soort ‘oude jongens, krentenbrood’ in Zuid-Afrika.

Vanaf de kade zien en horen we al een groep hippo’s liggenen de schipper brengt ons er vlakbij. Wat een reuzen zijn dat ook! Heel gevaarlijke beesten waar de meeste ongelukken mee gebeuren. Ze zijn onberekenbaar en heel veel mensen onderschatten het gevaar. Zoals al eerder gezegd, kunnen hippo’s 40 kilometer per uur rennen en dat blijf je dus niet voor. Gemiddeld wegen ze zo’n 2000 kilo, dus als dat over je heen dendert, voel je je erg nietig….

Hippo’s leven in groepen, met een dominant mannetje en een aantal vrouwtjes. Zo’n dominant mannetje kan zelfs een gewicht hebben tot 3500 kilo: mega dus. Ze kunnen hun bek tot 150 graden open doen en een krokodillen rug doormidden bijten. Ze zijn dus echt niet te onderschatten. Het St.Lucia Lake is verbonden met de Indische Oceaan en is zo’n 80 kilometer lang. Er komt dus zout water binnen, maar het evenwicht tussen zout en zoet is kwetsbaar. Als ze echter dit zouden gaan reguleren met dammen dan zou er mogelijk teveel zout binnen komen, en daarmee het hele ecosysteem kapot gaan. We varen zo’n 4 kilometer de rivier op en komen een aantal groepen hippo’s tegen. Hippo’s zijn erg territoriaal en accepteren niet als een hippo uit een andere groep alleen maar langs loopt. Ze zwemmen niet, maar lopen over de bodem, zoals een astronaut over de maan loopt. Er worden in het dorp St.Lucia heuse bende-oorlogen uitgevochten tussen groepen hippo’s of tussen jonge mannetjes die het opnemen tegen het dominante mannetje. Het gebeurt dus regelmatig dat er tuinen verwoest worden door rivaliserende hippo’s.

Onderweg zien we diverse groepen, en zien we 1 krokodil. Door het weer zijn er niet veel krokodillen te zien. Dat zijn beesten die zich laten verwarmen door de zon en aangezien die ver te zoeken is, zijn de krokodillen ook niet heel erg van zins zich te laten bewonderen. Gelukkig zien we er nog wel 1 die zich lekker laat bewonderen op de kant van de wal. Niet een heel grote, maar wel een mooie, en ook niet 1 die je graag tegenkomt.

We zien ook nog 2 visarenden en dat betekent dat moeders direct op de banken staat. De eerste visarend zit als een natte kip in de bomen; zijn veren zitten behoorlijk lelijk om z’n lijf en hij probeert van alles om dat een beetje te fatsoeneren. De tweede zit op een tak als we er dichtbij komen, en opeens vliegt hij weg. Voor onze boot duikt hij echter naar het water en pakt in z’n vlucht een vis uit het water. Prachtig om dat te zien. Visarenden kunnen 4x beter zien dan mensen. Deze arend dook vanuit de boom een eind verder het water in, wat betekent dat hij vanuit de boom de vis al had gezien. Met z’n prooi vliegt hij verder de bomen over en verdwijnt hij uit het zicht, waarschijnlijk zich te goed doen aan z’n overwinning, uit het zicht van nieuwsgierige toeristen.

Na een uur of 2 komen we weer terug op de kade, na diverse groepen hippo’s gezien te hebben. Bij 1 groep waren ook 2 kleintjes. Die zijn schattig om te zien. De ouderen uit de groep vormen een soort triangel-vorm waarbij het kleintje in het midden zit en zodoende beschermd wordt.

Na even een bezoekje te hebben gebracht aan het souvenir winkeltje, gaan we terug naar de lodge. We gaan even lunchen in het dorpje. Dat betekent veel geduld hebben, want de bestelde koffie, en daarna het eten, worden vrij laat gebracht. Maar ach, we zijn op vakantie he…… maar wij zijn toch gewend dat koffie vrij snel gebracht wordt, en reageren erop als het bestelde niet zo snel gebracht wordt.

Na de lunch gaan we richting wildpark dat zich hier vlakbij bevindt. Anouk en Mark besluiten in St.Lucia te blijven en niet mee te gaan.

Het wildpark is behoorlijk groot en vol verwachting beginnen we aan rit er doorheen. Maar de dieren laten zich niet zo erg zien. Het uitzicht is prachtig hoor, maar waarschijnlijk door de ervaringen die we hebben opgedaan in het Krugerpark, is de verwachting hoog. En dan valt het eigenlijk een beetje tegen als je niet veel dieren ziet. Er zijn wel prachtige uitzichten. We kijken uit over de Indische Oceaan en daar beuken de golven op de rotsen. Uitkijken voor natte voeten dus!

Verderop hebben we een uitzichtpunt waar we weer hippo’s zien. Ze komen nog niet aan land, daar is het nog te vroeg voor, maar we zien en horen ze wel.

Verder zien we nog een prachtige roofvogel; een arend, alhoewel niet helemaal duidelijk is welk soort. We zien een buffel liggen en al van afstand zie je dat dit een machtig dier is. Er lopen behoorlijk grote apen rond waarvoor zelfs een gnoe onrustig wordt en op de vlucht slaat. Hoe later in de middag, hoe meer dieren we zien, maar zoveel als in het Krugerpark worden het er niet. We zijn in die korte tijd al behoorlijk verwend, want zebra’s kunnen ons al bijna niet meer bekoren en voor de vorm zetten we ze op de foto.

Terug in de lodge hebben we even tijd voor onszelf en kunnen we even bijkomen van alle indrukken. We gaan eten in de plaatselijke pizzeria, waar het goed toeven is. Later op de avond vermaken de jongens zich met een kaartspel in de lobby. De eigenaren hebben ons verzocht de radio uit te zetten en het licht te dimmen omdat zijzelf al lekker naar bed zijn gegaan. Prima hoor.

Morgen gaan we naar een Zulu-stam. Heel benieuwd hoe dat zal zijn. Daarna gaan we naar een volgende lodge, dichtbij Durban. Zondag reizen we af naar Lesotho.

Tot later!