Swaziland en onze reis naar St.Lucia

De tour door het Krugerpark hebben we afgesloten bij een tentenlodge, net buiten het park. Eerst hadden we een soort restcamp in het Krugerpark gereserveerd, maar door een miscommunicatie was dat niet goed gegaan. De restcamps in het Kruger zijn net Center Parcs kampen; zo groot, met restaurants en winkeltjes en heel veel huisjes. Het tentenkamp waar wij in zitten, is gezellig en wat kleinschaliger. Het is een grote tent waar we in slapen, met een buiten- en een binnendouche.

Na het ontbijt vertrekken we om half 11 naar Swaziland; een rit van bijna 300 kilometer. De afstanden die we moeten afleggen in Zuid-Afrika zijn groot, maar de wegen zijn prima dus dat is lekker.

Swaziland is een land apart in Zuid-Afrika en dat betekent dat we de grens moeten oversteken en dat is een hele toer. Allereerst moet je Zuid-Afrika uit en daarom moet je voor de gate een stempel halen. Uiteraard staan wij al voor de gate en moeten we de auto weer in z’n achteruit zetten om te kunnen parkeren. Best weer lastig als er al weer mensen achter je staan, maar alles lukt.

De benodigde stempels in de paspoorten hebben we vrij snel te pakken, en het benodigde papiertje met de autogegevens ook. Op naar de gate en nu mogen we er doorheen. Na 25 meter moeten we weer de parkeren omdat we daar de stempels moeten halen om Swaziland binnen te komen. Ook dat lukt; het is even wennen en welke rij je moet gaan staan, want de ‘locals’ hebben weer aparte rijen. Maar ze maken dat met wilde handgebaren en non-verbaal echt wel duidelijk. Het papiertje met de autokenmerken krijgt ook een stempel en dan kunnen we Swaziland binnen. Het landschap is niet heel erg verschillend en we gebruiken Swaziland ook alleen als doortochtroute.

In Zuid-Afrika is het heel normaal dat de mensen langs de weg lopen, en vooral in de gebieden waar wat huisjes staan, zie je veel mensen lopen. Of ze staan bij een soort bushalte, waarbij kleine busjes zoals waar wij in rijden, de mensen oppikken. Of daar een logica in zit dat weten we niet; waarschijnlijk de local’s wel.

Om een uur of 3 rijden we de wildernis in. Tenminste zo lijkt het en al snel komen we bij de lodge. Het lijkt werkelijk volkomen ver van de wereld, maar toch zitten we dichtbij de snelweg. Daar hoor of zie je helemaal niets van. Het is een idyllische omgeving met een klein beekstroompje dat langs de lodge loopt. Benieuwd of je dat erg hoort ’s nachts zodat je 3x je bed uit moet. Het inchecken gaat makkelijk, de wifi-codes zijn snel gehaald en daarna hebben we een aantal uur om lekker even bij te komen. We hebben drukke dagen achter de rug met heel veel indrukken en dan is het heerlijk om even bij te tanken van alles.

Omdat we de lunch zo’n beetje hebben overgeslagen, zitten we om 6 uur in het restaurant. Maar het is koud!!! Het is ongeveer 15 graden kouder dan gisteren, en dus staat de open haard in het restaurant te loeien om de hut lekker warm te krijgen. Een lekker koud biertje gaat er wel in, ze hebben zelfs Heineken, maar ook lekker lokaal bier.

De lodge wordt gerund door een Belgisch echtpaar en je vraagt je eigenlijk echt af waarom zij deze plek hebben uitgekozen om te leven. Maar zij wilden niets anders en vinden het een heerlijke plek.

De bediening is leuk; 2 leuke meiden die de bar runnen en alles doen om het de gasten zo aangenaam mogelijk te maken. Twee katjes maken het interieur compleet en als je die aait, komen ze op je schoot zitten en gaan er niet meer af.

Het eten is heerlijk! Vlees, vis en pasta. Het maakt ze niet uit. Je moet even wachten, maar dan heb je ook wat. Genieten is het juiste woord.

Het is vroeg bedtijd, want iedereen is moe van het reizen en de indrukwekkende afgelopen dagen. Het is goed koud dus de airco staat warm te draaien in de nacht, want de dekens zijn niet zo heel dik.

Na een prima nacht is het om 8 uur ontbijten. In dezelfde ruimte als gisteravond, alleen staat nu de open haard uit en brandt er alleen een heater die moet proberen de ruimte warm te krijgen. Als je een tafel vlakbij hebt, is het te doen om zonder bevroren vingers je toast op te eten. Je kunt heerlijke eieren bestellen, hoe je ze ook maar wilt hebben. Er is heerlijke koffie en thee, dus we kunnen een goede bodem voor de dag leggen.

Rond 9 uur checken we uit en beginnen aan onze tocht naar St.Lucia.

De Belgische eigenaar van de lodge heeft ons een andere route aanbevolen als dat we van de reisorganisatie hebben gekregen. Langer door Swaziland en een mooiere route en niet zo heel erg druk. Misschien qua kilometers iets langer, maar doordat de eerdere voorgestelde route erg druk is met vrachtauto’s zal de reistijd korter zijn.

Het is zeker minder druk, maar op sommige plaatsen mistig en daardoor zien we toch minder van het landschap dan we gehoopt hadden.

Uit Swaziland betekent ook weer een grenspost passeren en alles weer opnieuw doen maar dan in andere volgorde. Eerst Swaziland uit: stempels in de paspoorten, papiertje met autokenmerk, dan weer 20 meter verder je auto neerzetten. Stempels in de paspoorten zetten om Zuid-Afrika weer in te gaan.

Onderweg halen we snel een broodje bij een winkeltje en om half 4 arriveren we bij de lodge in St.Lucia. Een Nederlands echtpaar zwaait hier de scepter en we worden hier hartelijk ontvangen.

Al snel zien we de apen in de tuin lopen en als de eigenaar ons van alles te vertellen is, legt ze opeens haar verhaal stil en gaat naar een kamer. Er staat een raampje open van een slaapkamer en het is een klein aapje gelukt om naar binnen te komen. Andere aapjes staan te wachten met welke vangst hij terug komt. Het is dus zaak om alles goed dicht te houden, want ieder snoepje uit je tas weten ze te vinden. Ze kunnen zelfs de ritsen open krijgen.

De uitleg over de omgeving is opbeurend. Er lopen nijlpaarden door het dorp en in de tuin van de lodge. Je moet dus ´s avonds niet gezellig gaan wandelen met het gevaar een nijlpaard tegen te komen. Die loop je er nl niet uit. Die logge beesten wegen 2000 kilo en rennen 40 km per uur. We gaan vanavond dus met de auto naar het restaurant.

De kamers zien er geweldig uit. Goed verzorgd met mooie badkamer en een ruime zithoek. André en ik hebben zelfs de bruidssuite, maar wij zijn tenslotte deze reis ook het bruidspaar he.

Morgen staat er een bootsafari op het programma waarbij wij nijlpaarden en krokodillen gaan bewonderen. Daarna zullen we weer naar een wildlife park gaan, en zaterdag gaan we het Zulu volk bezoeken. Weer een paar drukke dagen dus, maar de omgeving van St.Lucia is leuk dus het zou zonde zijn als we deze tijd niet ten volle benutten.

Tot later!