de walvissen van Hermanus

Als ik dit schrijf, zijn wij alweer thuis, maar ik ga de laatste dagen van onze reis toch nog met jullie delen.

We hebben na de lodge in Kirkwood 2 reisdagen gehad; best lange reisdagen. De eerste tussenstop is in Knysna, een klein dorpje waar we een prima lodge hebben van een Nederlands echtpaar. Die vertellen ons dat zij vanwege hun 25-jarig huwelijk een reis naar Zuid-Afrika hebben gemaakt en zijn blijven hangen. Dus wie weet: vertellen wij jullie over een poosje dat wij een guesthouse gaan beginnen daar naar aanleiding van onze reis:-)

Knysna is een klein stadje met een klein haventje, voor met name plezierbootjes. Er zijn een paar restaurantjes en we duiken snel een tentje in want iedereen staat op instorten van de honger. Als we die weer enigszins gestild hebben, met een eenvoudige lunch, gaan we de winkeltjes bekijken en op souveniersjacht. Nou, dat laatste lukt aardig, want aan het eind van de vakantie hebben we ongeveer anderhalve koffer vol met souveniers......

Na dit vermoeiende shoppen, duiken we een ander tentje in: een pizzatentje waar we eerst maar even wat aan het bier en de wijn gaan ruiken. Omdat we daar wel lekker zitten, besluiten we om er ook maar gelijk te eten. En zo besluiten we weer een dag van onze trip.

De volgende dag staat een lange reisdag naar Hermanus op het programma. De praktijk leert ons dat 400 kilometer in Zuid-Afrika echt langer in beslag neemt dan dat je het hier in Nederland rijdt. Op veel wegen haal je de snelheid van 120 km niet en dus lever je tijd in. Maar goed, als je een vol programma hebt zoals wij, dan betekent dat dus ook veel reizen. En onderweg nemen we de tijd voor koffie, tanken en lunchen want rust voor met name de chauffeur, is ook een belangrijk onderdeel.

Eind van de middag komen we aan in Hermanus, een heel gezellig dorpje dat bekend staat om de walvissen die hier in de winter op bezoek komen. We hebben een hele leuke lodge met een heel leuke ontvangst. We besluiten om vrij snel na aankomst het dorpje in te gaan en rond te neuzen. En ja hoor, daar spotten we de 1e walvis. Die beesten zijn vanaf de kade te zien en als er 1 gespot is, loopt het dorp leeg omdat alle toeristen zich verzamelen op de plek waar het dier te zien is. 

We belanden in een heerlijk restaurant: Cocus, met uitzicht op zee. Met een biertje en een wijntje die heerlijk smaken, zeker na zo'n reis, laten we ons het eten heerlijk smaken. 

De volgende dag zijn we al weer vroeg op want om 9 uur vertrekt onze boot voor de walvistour die op het programma staat. We hopen natuurlijk op hordes walvissen die langs onze boot springen en zwemmen, maar we hebben ook geleerd dat de natuur zich niet laat dwingen.

Met zwemvest aan vertrekken we met de boot de zee op. Het waait toch best wel en je ziet al snel wat mensen groen en geel rond hun neus worden. Het duurt best lang voordat we de eerste walvis spotten, maar het is te gek. Wat een reuzen zijn dat. Ze spuiten water naar boven, en een enkeling duikt zodanig onder water dat je z'n staart heel mooi kan zien. Als er een walvis gespot is, blijft de boot een poosje op die plek zodat we het beest goed kunnen zien. Als de grote vis dan weer onder duikt en zich niet meer laat zien, vertrekt de boot weer. Soms zien we 2 dieren bij elkaar, waarschijnlijk een moeder en haar kalf. En 1 keer hebben we geluk: de walvis duikt onder water, en springt dan weer met alle kracht boven het wateroppervlak uit en komt met een grote klap weer op het water terecht. Wat een waanzinnig, mooi gezicht is dat en wat een kracht komt daar vrij als zo'n zwaar beest hoog boven het water uittorent. Gelukkig hebben we het moment op de film: je kunt er uren naar kijken!

Tevreden, zeker als je zo'n duik gezien hebt, gaan we weer terug. Alhoewel we waarschijnlijk minder walvissen gezien hebben, dan gehoopt, weten we ook dat het geweldig is wat we hebben gezien. Het zijn prachtige, majestueuze beesten waar je dan toch zomaar even in de buurt mag komen.

De rest van de middag brengen we door in Hermanus en weer wordt dit een souvenierjacht. Tijdens de lunch zien we weer een aantal walvissen vlakbij en ook deze weten ons weer te vermaken met een paar sprongen uit het water. Het blijft mooi. Het is een heerlijke plek om te zijn.

Eind van de middag zoeken we Cafe 1904 op. We krijgen een etentje van Mark aangeboden en we besluiten iets eerder te gaan om alvast een biertje en een wijntje te nuttigen. En wat een heerlijke tent is dit! We worden ontzettend gastvrij onthaald en voelen ons de belangrijkste gasten in het knusse restaurantje. Het is een tentje dat iets buitenaf ligt, en maar een paar tafeltjes heeft. Je moet dit eigenlijk echt weten. We beginnen buiten omdat het nog heerlijk weer is, en pas rond 7 uur vertrekken we naar de tafel binnen. En wat een heerlijk eten! Het is dat ik op deze blog jullie niet kan laten mee proeven en kan laten mee genieten, maar wat is dit goed eten! Ik ben geen echte fijnproever, maar hier kan ik nog dagen van genieten, alleen als ik er al aan terug denk. Het echtpaar dat hier in de pannen roert, is ontzettend gezellig en hartelijk. We worden op de foto gezet en later blijken we de te pronken op hun facebookpagina. Het is echt een ontzettende leuke avond.

De volgende morgen moeten we naar Kleinbaai, bijna 3 kwartier rijden van Hermanus. De kinderen gaan vanmorgen met haaien zwemmen. Dat betekent in een kooi dat aan een schip zit het water in en dan maar hopen dat de haaien komen. Het vooruitzicht is wat minder positief omdat er dit jaar nog weinig haaien zijn gezien, maar we gaan het voor ze hopen.

Andre en ik passen voor de eer om ook in de kooi te gaan, en gaan ons vermaken in Kleinbaai en Gansbaai. Nu is dat vermaken een groot woord, want beide dorpjes zijn behoorlijk uitgestorven. We drinken koffie in Gansbaai waar we de enige zijn in het koude tentje en lopen nog wat rond, maar heel veel is er niet te zien.

Om 2 uur komen de kinderen weer terug en helaas hebben ze geen haaien gezien. Dat is zonde van de trip, maar tja, ook hier geldt weer: die natuur he, die zich niet laat dwingen. Het is een raadsel waarom er zo weinig haaien zijn op dit moment. Twee jaar geleden zijn er orka's gezien die op de haaien jagen, dus misschien heeft het daar nog mee te maken. Het is jammer, want ze hebben zich hier heel lang op verheugd, dus dan is het extra zuur. Maar ze krijgen een 'vrijkaartje' zodat ze, als ze terug komen, nog een keer zoiets mogen doen.

Na een korte, hele smerige lunch bij Wimpie (een snackbar, maar zo vreselijk vies), gaan we op weg naar onze laatste stop: Kaapstad. Dat is niet zo heel ver rijden, maar als je dan een verkeerd adres in de tomtom zet, kost het zomaar een uurtje extra rijden; een tegenvaller dus. Maar we komen goed aan bij de lodge in de wijk SeaPoint; een oud soort herenhuis, met mooie kamers en een hele gezellige keuken waar het ontbijt geserveerd wordt. Lekker kneuterig.

Morgen nog een dagje Kaapstad en dan vertrekken we weer naar huis.

Tot later!